Poziom cukru we krwi, u człowieka zdrowego, będącego na czczo, pozostaje zwykle w granicach 80-120 mg na 100 ml krwi (tj. 80-120 mg°/o). Ujmując inaczej, na każdy litr krwi przypada około jednego grama cukru, ilość zdawałoby się .bardzo nieznaczna.
Są to wartości jedynie przybliżone i oparte na podstawie pomiaru zawartości różnych substancji redukujących we krwi, ale przede wszystkim jednak glukozy. Ten szeroki stosunkowo przedział (80-120 xng°/o) wskazuje, że zarówno uznaje się za prawidłowy poziom cukru wynoszący 80 mg°/o jak i 120 mg°/o i oczywiście wszystkie wartości pośrednie. Dieta, praca, zwłaszcza fizyczna, długie przerwy między posiłkami, napięcia emocjonalne, są to wszystko czynniki, które wpływają na poziom cukru we krwi, tj. na glikemię. Jest rzeczą godną uwagi, z czego człowiek nie zawsze zdaje sobie sprawę, jak wiele zależy w zakresie sprawności jego ustroju od tego, czy jego krew zawiera około 6 gramów cukru, czy np. o 2 gramy mniej.
Badania fizjologów, podjęte z górą przed pół wiekiem, a zwłaszcza klasyczne eksperymenty W. B. Cannona, przyczyniły się do poznania wpływu emocji na różne funkcje organizmu. Zwrócono m.in. uwagę na glikozurię emocjonalną, tj. na występowanie cukru w moczu u zwierząt przejawiających oznaki strachu lub gniewu oraz u ludzi będących w stanie emocjonalnego napięcia. Tego rodzaju spostrzeżenia znajdowały potwierdzenie w badaniach wskazujących na podwyższony poziom cukru we krwi w stanach emocji. To psychopochodne podwyższenie poziomu cukru we krwi, a więc hiperglikemię emocjonalną, stwierdzano u studentów przed egzaminem, u aktorów przed występem na scenie, u osób oczekujących na trudną rozmowę, u pilotów przed startem, u ludzi, którym podano nagle niepokojącą wiadomość, np. o konieczności dokonania operacji, o chorobie w rodzinie lub stracie finansowej.
Leave a reply