Neurotyczna potrzeba „partnera”, który wziąłby odpowiedzialność za nasze życie. Głównym centrum grawitacji, dążeń tej potrzeby jest ktoś, „partner”, kto spełniałby nadzieje i oczekiwania osoby ujawniającej tę potrzebę, kto wziąłby odpowiedzialność za wszystko dobre i złe w jej życiu. Główne usiłowania idą w kierunku znalezienia takiego kogoś.
Przecenianie „miłości”, ponieważ jednostce wydaje się, że miłość rozwiąże wszystkie jej problemy. Potrzeba ta wyraża się także w lęku przed opuszczeniem, porzuceniem oraz w lęku przed samotnością.
Neurotyczna potrzeba do ograniczenia swojego życia do wąskiego kręgu spraw i problemów. Osoba ujawniająca tę potrzebę odczuwa przymus ograniczania swoich ambicji, ograniczania swoich wymagań i koncentrowania się na małych sprawach życia, ograniczania swoich aspiracji do rzeczy materialnych.
Odczuwa przymus do grania w życiu roli podrzędnej, do zajmowania drugiego miejsca, do stawania się niepozornym i niepokaźnym. Do pomniejszania własnych uzdolnień i możliwości. Jest to przymus skromności, która staje się najwyższą wartością.
Potrzeba ta wyraża się w skłonnościach do oszczędzania, w lęku przed własnymi pragnieniami ekspansji i podkreślania własnego ja. Trzy potrzeby czy trendy opisane wyżej występują, zdaniem Horney, często razem. Wszystkie trzy bowiem mają podobną podstawę – własną słabość, która determinuje bieg życia.
Następna grupa potrzeb neurotycznych oparta jest na innej podstawie. Podstawą tych potrzeb jest poczucie własnej mocy i pragnienie brania odpowiedzialności za siebie i własne życie przez siebie samego, we własne ręce, a nie jak w poprzedniej grupie potrzeb – tendencja do szukania rozwiązywania swoich problemów życiowych przez kogoś innego.
Leave a reply