Ocena siły potrzeb psychicznych

Murray dzieli wyodrębnione przez siebie potrzeby psychiczne na jawne i ukryte. Potrzeby jawne to takie, które przejawiają się w jawnym, zewnętrznym działaniu jednostki, zazwyczaj w reakcjach werbalnych, motorycznych i emocjonalnych. Potrzeby jawne przejawiają się w codziennym zachowaniu jednostki, które można obserwować, i nadają ton głównej aktywności życiowej. Możemy więc obserwować reakcje potrzeby wyczynu w życiu zawodowym lub reakcje agresywności w życiu rodzinnym czy w kontaktach na terenie pracy. Niekiedy silna potrzeba psychiczna znajduje sobie główny kanał w aktywności zawodowej człowieka, jak np. potrzeba ekshibicjonizmu w zawodzie aktora, piosenkarki, potrzeba wyczynu i agresywności w jakimś zawodowo uprawianym sporcie, np. boksie, zapasach.

Nie każda jednak potrzeba psychiczna może z tych czy innych względów rozładowywać się w zachowaniu jawnym, w głównym nurcie aktywności życiowej. Począwszy od najmłodszych lat życia rodzice wychowujący dziecko uczą je otamowywać swoje potrzeby, wyrażać je w określony sposób i w określonych kanałach. Czynnikami blokującymi ekspresje potrzeb psychicznych jednostki mogą być określone zakazy i nakazy rodziców, sankcje i inne naciski kulturowe, na jakie jest narażona jednostka, np. wymagania szkoły, kolegów, organizacji młodzieżowych. Czynnikiem sterującym ekspresjami potrzeb może być określona struktura obrazu siebie i to, co psychoanalitycy nazywają Superego, a co w pewnym sensie można określić jako sumienie.

Murray pisze, że takie otamowane, ukryte, stłumione, wyparte potrzeby psychiczne dążą również do ekspresji, wywierają wpływ na zachowanie jednostki, ale w sposób zakamuflowany. Przejawiają się w postaci gry wyobraźni, w marzeniach na jawie, w zabawie, w twórczości artystycznej, w określonych planach i pragnieniach robienia czegoś, które nie realizują się w codziennym życiu. Potrzeby te przejawiają się także w zainteresowaniach, w spontanicznych reakcjach mimowolnej uwagi. Dochodzą one do głosu w zachowaniu jednostki, kiedy nie kontroluje ona siebie zbyt silnie, np. kiedy jest pobudzona, zmęczona, kiedy działają na nią bodźce wieloznaczne, np. wieloznaczne działanie innych ludzi, wieloznaczne bodźce działające na percepcję.