Działanie mechanizmów obronnych zapewnia – zdaniem Laughlina – istnienie równowagi emocjonalnej u osób, które mają popędy, pragnienia i życzenia niezgodne z panującymi w grupie normami i zwyczajami. Dostarczają mianowicie ,,klapy bezpieczeństwa” dla popędów i impulsów „nie do przyjęcia” i umożliwiają ich ekspresję. Niektóre z mechanizmów obronnych, np. sublimacja, łagodniejsze formy konformizmu, dostarczają doraźnych korzyści społecznych, bo umożliwiają kierowanie energii instynktów w społecznie aprobowane kanały.
Działanie mechanizmów obronnych sprzyja integracji osobowości i ułatwia zachowanie jednostki w sytuacjach konfliktowych. UJEMNE działanie mechanizmów obronnych polega – zdaniem Laughlina – na tym, że prowadzą one do działania regresyjnego. Nadmiernie rozbudowane mechanizmy obronne UPOŚLEDZAJĄ umiejętność WGLĄDU W SIEBIE. Człowiek stosujący mechanizmy obronne nie jest zdolny do realnej oceny siebie, do oceny celowości i skuteczności swojego działania.
Działanie mechanizmów obronnych prowadzi do zachowań cechujących się PRZESADĄ I SZTYWNOŚCIĄ. Ich działanie może doprowadzić do wytworzenia się „zaklętego kręgu” obrony przed niektórymi popędami i pragnieniami. Obrona ta stwarza nowe problemy, przed którymi człowiek znów musi się bronić i uruchamiać nowe mechanizmy obronne. W ten sposób może dojść do wytworzenia się specyficznego stylu przystosowania określonego jako „neurotyczny styl życia” (L a u g h 1 i n, 1963, s. 18 – 19).
Trudno jest określić, kiedy działanie mechanizmów obronnych jest „normalne”, a kiedy „nadmierne”. Praktycznie trzeba posługiwać się grubym kryterium, jakim jest „przeciętna” zachowania przeciętnego człowieka z danej grupy społecznej, zawodowej, kulturowej. Na tle tej grupy można dopiero oceniać intensywność i częstość zachowań obronnych.
Leave a reply