W poprzednim podrozdziale omówiono niektóre właściwości lekkich stanów hipoglikemicznych występujących przede wszystkim u ludzi zdrowych, choć skłonnych do reagowania hipoglikemią na różne czynniki. I tak, jak wiadomo, LNSH pojawiać się mogą po błędach dietetycznych (por. s. 170), w przypadku długich 12 Psychologia i psychopatologia przerw między posiłkami, pod wpływem czynników wyzwalających stan emocjonalnego napięcia i in. Nie zawsze jednak objawy hipoglikemii są takie same. Czasem dominują zmiany zachowania i drażliwość (co opisano w § 3), w innych przypadkach na plan pierwszy wysuwa się przemijające obniżenie sprawności intelektualnej. Badania eksperymentalne, nieliczne zresztą, nad wpływem hipoglikemii na wyniki uzyskiwane w niektórych testach psychologicznych, przybliżają poznanie zmian sprawności intelektualnej w lekkiej hipoglikemii.
M. S. Buehler (1962), który zebrał spostrzeżenia kliniczne dotyczące 350 osób wykazujących LNSH, stwierdził u V4 badanych, że w czasie trwania hipoglikemii wykazywali oni zaburzenia pamięci i orientacji. Również wykonywanie elementarnych zadań arytmetycznych może sprawiać poważne trudności, jak to m. in. miało miejsce w przypadku matematyka opisanego przez Buehle- ra. Wyniki badań przeprowadzonych z zastosowaniem testu Kraepelina potwierdzają tego rodzaju spostrzeżenia.
Test Kraepelina polega na dodawaniu możliwie szybko małych liczb uszeregowanych w długie kolumny: 3 6 8 7 2 5 itd. Należy dodawać po dwie liczby. A więc 3 + 6, 6 + 8, 8 + 7, 7 + 2 itd. Istnieją dość liczne odmiany tego testu. W badaniach własnych (M. Jarosz, 1966 i 1969) posłużono się arkuszami wydanymi w 1959 roku przez Pracownię Psychometryczną PAN-u zawierającymi na stronie 16 kolumn po 36 liczb. Każdy z badanych wypełniał arkusze Kraepelina przez 60 min., tj. dwa razy po 30 min. z 20-minutową przerwą. W toku I serii (kontrolnej) badany rozpoczynał dodawanie rano, po śniadaniu, w okresie gdy poziom cukru we krwi był prawidłowy. Natomiast w czasie II serii (która przypadała po upływie 6-8 dni) te same osoby były badane na czczo, a na 10 min przed rozpoczęciem dodawania, wstrzykiwano im dożylnie małe dawki insuliny wywołujące obniżenie poziomu cukru we krwi. W trakcie wykonywania dodawania, co 10 min pobierano z opuszki palca lewej dłoni krew, celem oznaczenia zawartości cukru. Przedstawione postępowanie pozwoliło na równoczesne prześledzenie: objawów hipoglikemii, zachowania się poziomu cukru we krwi, wyników uzyskanych w teście Kraepelina.
Leave a reply