INKORPORACJA jest jednym z najbardziej prymitywnych mechanizmów obronnych działających już w najwcześniejszym okresie życia dziecka. Laughlin określa inkorporację jako mechanizm psychiczny, operujący bez udziału świadomości, polegający na tym, że człowiek przyjmuje za swoje jakieś reakcje i cechy zachowania innej osoby oraz jakieś aspekty jej życiowej sytuacji. Asymilacja odbywa się symbolicznie (Laughlin, 1970, s. 163).
Inkorporacja jest mechanizmem działającym podobnie jak identyfikacja. Zdaniem Laughlina, trudno odróżnić od siebie oba te mechanizmy. Różnica między inkorporacją i identyfikacją zdaje się być ta, że inkorporacja jest mechanizmem obronnym działającym bardziej GLOBALNIE, w sposób bardziej nieświadomy niż identyfikacja.
Inkorporacja przejawia się także w symbolicznym języku snów, marzeń, symptomów emocjonalnych. Laughlin podaje przykład inkorporacji pewnych zachowań matki przejętych przez jej córkę. 23-letnia panna występowała w śpiewaczych zespołach estradowych. Mimo że była zdolna, nie mogła jakoś wykonywać numerów solowych. Miała za wielką tremę. Zawsze coś jej się nie udawało. Okazało się, że dziewczyna ta była wychowywana przez chorą psychicznie matkę, która nie poddawała się leczeniu psychiatrycznemu, i dziewczyna inkorporowa- ła pewne schematy reagowania matki, które uniemożliwiały jej sprawne funkcjonowanie.
Przedmiotem inkorporacji stają się często praktyki i postawy rodziców wobec własnego ciała i zdrowia. Dziecko inkorporuje pewne zachowania rodziców, np. przestrzeganie diety, snu, wypoczynku. Na tym tle mogą rozwinąć się u dziecka nastawienia hipochondryczne (Laughlin, 1970, s. 165- 170).
Leave a reply