Rdzeniem tego kompleksu są objawy przywiązywania szczególnej uwagi do czynności defekacyjnych, niewstrzemięźliwość, brudzenie, częste wypróżnianie się, biegunki. Kateksja defekacji i faeces wyraża się w specjalnym zainteresowaniu czynnościami defekacyjnymi – przecenianiu ich, wyrażaniu lęków z tym związanych, posługiwaniu się środkami medycznymi, tworzeniu z tym związanych specjalnych rytuałów.
Posługiwanie się sprośnym, „brudnym” językiem i opanowanie świadomości przez analne myśli, opowiadanie dowcipów o faeces i defekacji. Zainteresowanie ekskrementami i tym wszystkim, co je w jakiś sposób przypomina, np. błotem, brudem, plastrami, gliną, farbą, nieświeżym mięsem.
Do objawów tej odmiany kompleksów analnych zalicza także Murray koprofagię, a także analne podglądactwo i analny ekshibicjonizm. Analne podglądactwo polega na podpatrywaniu czynności defekacji u innych ludzi, a analny ekshibicjonizm wyraża się w zamiłowaniu do publicznego wykonywania czynności analnych.
Ta odmiana kompleksu wyraża się także w zamiłowaniu do brudu, niechlujstwa, rozwiązłości, bałaganiarstwa, nieświeżego, śmierdzącego jedzenia, do wykonywania czynności zawodowych, w których ma się do czynienia ze smrodem i brudem, np. w asenizacji, w niektórych fabrykach chemicznych, sklepach rybnych.
Ważnymi objawami tej odmiany kompleksu jest niewstrzemięźliwość i zamiłowanie do robienia hałasu. Niewstrzemięźliwość wyraża się jako niechęć do jakichkolwiek więzów i systematyczności. Osoby mające ten kompleks nie mogą usiedzieć na miejscu, są impulsywne, ruchliwe i ekspansywne. Podobnie jak trudno im kontrolować ruchy jelit (i stąd często czynności ekspulsji), tak nie mogą oprzeć się pragnieniu ruchu, zmiany, szukania nowych wrażeń.
Zamiłowanie do robienia hałasów przejawia się w czynnościach rzucania na podłogę i odrzucania przedmiotów od siebie, wywoływania huku, robieniu głośnych eksplozji, w zamiłowaniu do strzelania.
Inną grupą objawów tej odmiany kompleksów analnych wymienianych przez Murraya jest niszczenie, brudzenie rzeczy i ludzi. Jest to zamiłowanie do kaleczenia i zniekształcania ludzkiego ciała, rozdzierania rzeczy, pragnienia i próby wykonywania czynności łamania, miażdżenia, palenia i niszczenia rzeczy.
Ten rodzaj agresywności bywa nazywany niekiedy agresywnością analną. Obok agresywności fizycznej, wyrażającej się w opisanym wyżej wandalizmie, agresywność analna może przybierać formy agresywności słownej.
Mamy wtedy do czynienia z niszczeniem ludzkiej reputacji, niszczeniem opinii, „brudzeniem” ludzi słowem. Ludzie tacy z upodobaniem używają słów: głupcze, brudasie, śmierdzielu. Jest to agresywność słowna, zniekształcająca intencję i uczynki drugiego człowieka, tak jak agresywność fizyczna zniekształca i niszczy przedmioty.
Leave a reply