Na czym polega mechanizm działania medytacji?

Praktykowanie medytacji wprowadza organizm człowieka w dwa specyficzne stany psychofizjologiczne: w stan odprężenia, relaksu i w stan specyficznej wibracji. Wprowadzenie organizmu w stan głębokiego odprężenia – umożliwia znoszenie przykrych uczuć i znoszenie pojawiających się w świadomości myśli i wyobrażeń nasyconych lękami, urazami i stresami. Stan głębokiego relaksu umożliwia też przedarcie się do świadomości stłumionych i wypartych traumatycznych przeżyć i przez to rozładowanie starych urazów i stresów.

Stan głębokiego odprężenia polega z kolei na rozluźnieniu mięśni i naczyń krwionośnych. Rozluźnienie to zanik prądów bioelektrycznych płynących z ośrodków nerwowych, sterujących określonymi grupami mięśni.

Zatem rozluźnienie mięśni to zanik lub maksymalne zmniejszenie aktywności bioelektrycznej układu nerwowego sterującego mięśniami zarówno szkieletowymi, jak i mięśniami funkcjonującymi wewnątrz organizmu, np. serca, mięśni oddechowych, mięśni związanych z pracą żołądka itp.

Wprowadzenie organizmu w stan odprężenia oszczędza energię organizmu, która nie jest zużywana na napinanie mięśni. Stan odprężenia jest stanem antagonistycznym dla stanów lękowych. Przeciwdziała i znosi przeżywanie aktualnych stanów i napięć lękowych. Dzięki wprowadzeniu się w stan odprężenia człowiek ma chwilę oddechu, przerwy od dręczących go lęków i niepokojów. Przerwa ta działa uzdrawiająco w tym sensie, że człowiek odzyskuje nadzieje, że może pozbyć się stanów lękowych i może w pewnym sensie im przeciwdziałać. Przerwy w doznawaniu lęków i przeświadczenie, że człowiek ma narzędzie, za pomocą którego może walczyć z gnębiącymi go lękami, działa z kolei korzystnie na obraz siebie.