Laughlin określa tak zwaną reakcję króla Dawida jako zespół kilku mechanizmów obronnych, obejmujących projekcję, identyfikację, racjonalizację, niekiedy zaprzeczanie istnieniu czegoś.
Reakcja króla Dawida polega na tym, że człowiek nie zdając sobie z tego sprawy przypisuje własne nieaprobowane cechy i reakcje innym osobom i ZACHOWUJE SIĘ TAK, JAKBY TE OSOBY RZECZYWIŚCIE te cechy i reakcje WOBEC NIEGO ujawniały (L a u g h 1 i n, 1970, s. 238).
Laughlin wyróżnia negatywną reakcję króla Dawida, tak zwany królewski gniew, i „reakcję pozytywną”. Negatywna reakcja króla Dawida polega na tym, że człowiek przypisuje innym ludziom wszystkie własne wyparte skłonności i zachowania, i zachowania te WZBUDZAJĄ w nim uczucie niechęci, gniewu, wściekłości. Reakcja „pozytywna” polega na tym, że ktoś szczególnie lubi takich ludzi, którzy posiadają te cechy i reakcje osobowości, które u siebie wyparł, świadomie ich nie aprobuje, są dla niego „nie do przyjęcia”.
Przykładem negatywnej reakcji może być zachowanie pewnego lekarza z USA. Przechodząc ulicą zobaczył, jak cudzoziemcy oglądają i kupują w sklepie pisma pornograficzne. Wzbudziło to w nim straszny gniew. Okazało się, że lekarz ten jako dziecko lubił oglądać ilustrowane pisma z nagimi kobietami i w jego życiu seksualnym element voyuieryzmu odgrywa znaczną rolę. Impulsy te jednak zostały wyparte i ujawniły się jako przesadnie gwałtowna reakcja na postępowanie cudzoziemców.
Przykładem pozytywnej reakcji jest znajdowanie przyjemności w towarzystwie np. homoseksualistów czy ekshibicjonistów. Przy czym człowiek gustujący w takim towarzystwie jakby nie dostrzega homoseksualizmu i ekshibicjonizmu i sam aktywnie występuje przeciwko tym praktykom. Ma to miejsce u tych osób, u których występuje ukryty homoseksualizm i ekshibicjonizm. Podobnie działa wyparty narcyzm (Laughlin, 1970, s. 243 – 248).
Leave a reply