Na typowys.obraz takiej reakcji składa się, jak pisze Kretschmer, wyjątkowa miękkość uczuciowa, delikatność, wrażliwość, subtelność, a z drugiej strony pewność siebie, ambicja, upór.
Ludzie o dyspozycji do reakcji sensytywnych mają bardzo pogłębione życie wewnętrzne, dużą umiejętność obserwowania i analizowania własnych stanów psychicznych. Są samokrytyczni, kierują się rygorystycznymi nakazami etycznymi, są zdolni do prawdziwych uczuć altruizmu wobec innych ludzi. Szczególnie łatwo dochodzi u nich do, jak pisze Kretschmer, zakłóceń w przewodnictwie psychicznym i do tworzenia się kompleksów.
Subtelny aparat nerwowy tych ludzi reaguje silnie na drobne nawet bodźce – słowa, widoki, zachowania innych ludzi. Na skutek słabego przewodnictwa psychicznego dochodzi do SPIĘTRZENIA się uczuć. Ludzie ci dręczą się przez dłuższy czas tym, co ich spotkało, nie mogą tego zapomnieć. Są dumni, ambitni i nie pozwalają sobie na załamanie się, depresję, ale kierują całą wynikającą ze spiętrzenia uczuć agresywność do wewnątrz.
Przeżywają bardzo silnie poczucie własnej NIEWYDOLNOŚCI psychicznej, kierują przeciw sobie zarzuty, przeżywają skrupuły moralne, oskarżają się we własnych oczach, uważają się za słabych, nic niewartych.
Mają skłonność do projekcji własnych stanów. Rzutują je na zewnątrz, na innych ludzi i wydaje się im, że inni ludzie mają ich za nie- pełnowartościowych, że ich lekceważą, chcą upokorzyć, że się z nich śmieją, robią o nich aluzje, że robią o nich obelżywe uwagi. Reakcje te występują w dużym nasileniu w patologicznych formach, w nerwicach natręctw, a w jeszcze większym nasileniu w psychozach, w urojeniach.
Kretschmer pisze, że często podłożem tych reakcji w nerwicach natręctw jest poczucie winy, potępianie się za młodzieńczo uprawiany onanizm lub za przejawy własnego popędu seksualnego, który był silny, wcześnie rozbudzony i przejawiał się nierzadko w formach perwersyjnych (Kretschmer, 1958, s. 270-272).
Leave a reply