Człowiek dojrzały, pisze Maslow, ujawnia poczucie bezpieczeństwa, czuje się członkiem wspólnoty, w której żyje, i jest przekonany, że gru pa, w której żyje, akceptuje jego osobowość i działanie.
W stosunkach z ludźmi zachowuje się naturalnie i reaguje spontanicznie. Jest odprężony, wolny od obronnej „drażliwości” w stosunkach międzyludzkich, nie jest agresywny, umie się szczerze i naturalnie śmiać.
Posiada realistyczny obraz siebie. Nie ujawnia zbyt wielkiego mniemania o sobie, nie ma zbyt wyidealizowanego obrazu siebie, nie pragnie realizować nieosiągalnych dla niego celów życiowych. Ujawnia umiarkowany stopień miłości własnej. Zna swoje możliwości, swoje mocne i słabe strony, swoje prawdziwe motywy działania, tajne pragnienia, zahamowania, obszary działań kompensacyjnych.
Człowiek dobrze przystosowany odznacza się poczuciem rzeczywistości. Godzi się z rzeczywistością taką, jaka ona jest. Nie próbuje zbyt częstych uników, ucieczek od odpowiedzialności i przykrości. Umie przystosować się do zmieniających się warunków i znieść „brutalne szoki życia”. Cechuje go przy tym umiejętność współżycia z ludźmi, tzw. społeczna inteligencja.
Jego reakcje emocjonalne są adekwatne czy proporcjonalne do siły działających nań bodźców i nacisków. Nie jest zahamowany, oziębły, zalękniony. Kontroluje swoje uczucia, ale nie jest przy tym zahamowany. Odczuwa i umie ludziom okazać sympatię, miłość, zaufanie, umie odczuwać zadowolenie z życia i z życiowych przyjemności.
Ujawnia gotowość opanowania zachowań i impulsów zakazanych i nie aprobowanych przez grupę społeczną, w której żyje. Umie także ujawniać bez popadania w konflikty z innymi – własną aktywność, ambicję, współzawodnictwo.
Leave a reply