Ujawnia poczucie odpowiedzialności i patriotyzm. Interesuje się tym, co grupa społeczna, w której żyje, jest wobec grupy lojalny, ujawnia postawy demokratyczne. Umie przy tym uwolnić się, wyemancypować spod tyranii grupy kulturalno-społecznej, w której żyje. Mimo że liczy się ze społecznymi wymaganiami i standardami, to zachowuje się w sposób oryginalny.
Emancypacja oznacza także uwolnienie się od tyranii opinii innych ludzi i liczenie się w działaniu i stosunkach z ludźmi z uznaniem dla siebie i z miłością własną. Człowiek dobrze przystosowany nie boi się zaspokajać własnych potrzeb cielesnych. Akceptuje fakt liczenia się z tymi potrzebami, ale nie jest ich niewolnikiem. Odczuwa przyjemność funkcjonowania własnego ciała, przyjemność jedzenia, snu, odpoczynku po zmęczeniu. Nie ma jakiejś jednej potrzeby, która monopolizuje całą energię organizmu. Wykonuje funkcje fizjologiczne organizmu bez wewnętrznych konfliktów i wstydliwych zahamowań. Ujawnia zdrowe seksualne pragnienia i zaspokaja je bez lęku i poczucia winy.
Osobowość dobrze przystosowana charakteryzuje się także tym, że człowiek godzi się na przeżywanie uczucia miłości, sympatii, akceptuje własną miłość do kogoś, obdarzanie go opieką i akceptuje miłość i opiekę ze strony innych.
Jego skale wartości, normy moralne są stabilne, nie zmieniają się od okazji do okazji. Jednak człowiek dojrzały nie stosuje się do nich w sposób sztywny i wobec zmiennych warunków życia zachowuje się w sposób elastyczny, dostosowując się do zmian.
Osobowość człowieka dobrze przystosowanego odznacza się ciągłością głównych trendów reagowania. Oznacza to, że te same mniej więcej źródła napędu do działania, ta sama hierarchia wartości utrzymuje się przez wiele lat.
Człowiek dobrze przystosowany nie przeżywa częstych i silnych konfliktów wewnętrznych, w działaniu jest wszechstronny, ujawnia różnorodność zainteresowań, umie się koncentrować na aktualnym działaniu (Maslow, Mittelman, 1941, s. 38 – 43).
Leave a reply