Pojęcie autopsychoterapii wywodzi się z pojęcia psychoterapii. Psychoterapię możemy najogólniej określić jako świadome i celowe stosowanie pewnych środków psychicznych wobec drugiego człowieka, celem wywołania w jego osobowości określonych pozytywnych zmian.
Owych „środków psychicznych” jest współcześnie kilkadziesiąt. Należą do nich między innymi: rozmowa, porada, wyjaśnienie mechanizmu psychicznych trudności, psychoanaliza, hipnoza, sugestia, różne odmiany technik relaksacyjnych, oddziaływanie muzyki, lektury, tańca, ustalanie codziennej rutyny czynności, dostarczanie ujść dla sfrustrowanych i otamowanych potrzeb i popędów, dostarczanie tzw. „twórczych i zdrowych” wzorów do naśladowania, wysłuchiwanie wyznań i zwierzeń, perswazja, wspólne analizowanie faktów z historii życia, izolacja od codziennych stresów i męczących czynności, uczenie umiejętności odprężania się, uczenie celowych strategii rozwiązywania trudności i dylematów życiowych.
„Wywoływanie określonych pozytywnych zmian” może oznaczać zmiany chwilowego złego samopoczucia, zniechęcenia, przygnębienia, bliżej nie określonego niepokoju, napięcia psychicznego. Może też oznaczać dalej idące zmiany, np. zmiany czyjegoś postępowania w jakiejś dziedzinie, pobudzenie do podjęcia jakichś działań, od których dotychczas człowiek się wstrzymywał.
Zabiegi psychoterapeutyczne zmierzają także do uzyskiwania względnie trwałych zmian struktury osobowości, np. zmian niektórych właściwości obrazu siebie, zmniejszenia tendencji do występowania reakcji lękowych, osłabienia działania mechanizmów obronnych, wzrostu odporności psychicznej.
Leave a reply