Jeszcze słabszym objawem potrzeby agresywności jest WYOBRAŻANIE sobie, jak kogoś zmusza się do czegoś, bije, ośmiesza, lub chętne czytanie o takich rzeczach, lub wreszcie lubienie filmów, gdzie bohaterowie wykonują czyny agresywne.
W diagnozie osobowości rozumianej jako OCENA i MIERZENIE najtrudniejszą rzeczą jest nauczyć się, jakie grupy objawów, jakie symptomy składają się na poszczególne cechy osobowości czy, mówiąc inaczej, w jakich symptomach, objawach wyraża się określona cecha osobowości, np. potrzeba agresywności, dominowania, uległości, poczucie niższości, zawyżony obraz siebie, określony mechanizm obronny, uzdolnienie, emocja.
Diagnoza psychologiczna jest trochę podobna do diagnozy lekarskiej. Kiedy przychodzimy do lekarza, ten pyta nas o objawy, o dolegliwości, które są dla niego SYMPTOMAMI jakiejś choroby. Żeby móc trafnie określić tę chorobę, musi mieć „w głowie” wiedzę o tym, jakie symptomy składają się na określoną chorobę.
Psycholog jest w dużo gorszym położeniu, ponieważ jak dotąd nie ma wśród psychologów jednego obowiązującego modelu osobowości, który służyłby za podstawę do wiedzy o tym, jakie symptomy składają się na jakie, cechy. Tak np. nieco inne objawy agresywności poda nam znany amerykański specjalista od potrzeb psychicznych Murray, nieco inne Maslow, jeszcze inne Bandura. Podobnie z potrzebą dominowania – inne symptomy podaje Murray, inne Allport, jeszcze inne Adler.
Jeżeli chcemy poznać objawy cechy temperamentu zwanej AKTYWNOŚCIĄ, to inne będą to symptomy u Guilforda, inne u Le’Sennea, inne u Kretschmera, a jeszcze inne u Pawłowa.
Leave a reply