INWERSJA

Laughlin określa inwersję jako psychiczny mechanizm operujący poza świadomością, polegający na tym, że pewne pragnienia, popędy, uczucia, myśli, które zostały wyparte ze świadomości jako nie do przyjęcia dla jednostki, powracają znów do świadomości i mogą być wyrażone oraz rozładowane, ale w zachowaniach WPROST PRZECIWNYCH do tych, w jakich mogły się pierwotnie przejawiać (Laughlin, 1963, s. 169).

Inwersja jest wyrażeniem wieloznacznym używanym chętnie przez psychiatrów. Jest to mechanizm obronny podobny do działania mechanizmu reakcji upozorowanych, ale mający jakby MNIEJSZY ZASIĘG DZIAŁANIA. Wyrażenia inwersja używa się najczęściej mając na myśli rodzaj społecznej dysymulacji, w której wrogość do ludzi jest manifestowana jako przesadna przyjacielskość, a także na określenie zachowania polegającego na skierowaniu emocji i afektu na siebie samego, zamiast na jakąś określoną osobę. Często jako inwersję określa się praktyki homoseksualne.

Laughlin podaje różne przykłady inwersji. Najczęściej inwersja przejawia się jako nieświadome przetransponowanie uczuć wrogości w sto- / sunku do jakiejś osoby, zazwyczaj członka rodziny lub kogoś bliskiego, na przesadnie manifestowane uczucia sympatii, miłości, uprzejmości.

Dość częstym przykładem działania mechanizmu inwersji jest przekształcenie się miłości w nienawiść. Przykładem inwersji jest też zmiana rodzicielskich postaw wobec dziecka. Matka skrycie nienawidząca dziecka lub odczuwająca do niego niechęć – uruchamia mechanizm inwersji i zachowuje się wobec niego w sposób przesadnie opiekuńczy, troskliwy, afektowany.