RESTYTUCJA jest według Laughlina mechanizmem obronnym, polegającym na dawaniu odszkodowania, wyrównywaniu jakiejś osobie lub grupie osób krzywd i szkód, które jednostka rzeczywiście wyrządziła lub wydaje się jej, że wyrządziła, i czuje się za nie odpowiedzialna (Laughlin, 1963, s. 224).
Mechanizm ten tak jak wszystkie mechanizmy obronne działa nieświadomie. Człowiek czuje się zmuszony do wyrównywania krzywd i szkód rzeczywiście przez siebie dokonanych lub krzywd UROJONYCH, powstałych tylko w fantazji. Mechanizm ten jest wyzwalany przez zbyt surowe SUPEREGO i przez poczucie winy jednostki.
Mechanizm zadośćuczynienia ujawnia się w zachowaniu człowieka przez to, że jego zachowania wyrównujące jakieś rzeczywiste czy urojone krzywdy odznaczają się pewną PRZESADĄ, są nieproporcjonalne do okoliczności.
Przykładem takiej przesady w zachowaniu jest przypadek pacjentki, która owdowiawszy poszła do pracy. Miała dwoje dzieci, którymi zajmowała się jej matka. Z pracy była zadowolona, pracowała jako prywatna sekretarka. Z czasem jej szef zaczął jej robić awanse i zaproponował małżeństwo. Kobieta zaczęła przeżywać silne poczucie winy za nieopie- kowanie się własnymi dziećmi. Powodowana poczuciem winy, uruchomiła mechanizm restytucji i płaciła swojej matce niewspółmiernie wysokie sumy za zajmowanie się domem i opiekę nad dziećmi (Laughlin, .1963, s. 223-229).
Leave a reply