Laughlin określa ,,unieważnianie” jako mechanizm psychiczny, w którym jednostka, nie zdając sobie z tego sprawy, ODWOŁUJE W SPOSÓB SYMBOLICZNY, KASUJE, UNIEWAŻNIA jakieś własne działanie, myśl, pragnienie, takie, które jest dla niej nie do przyjęcia, budzi lęk, odrazę, obniża własny prestiż (Laughlin, 1970, s. 428).
Laughlin wyróżnia różne odmiany działania tego mechanizmu: wyznawanie własnej winy, karanie siebie, nadużywanie alkoholu, pokutowanie i wyznawanie grzechów, mówienie i chodzenie podczas snu, kompulsyw- ne mycie rąk.
Mechanizm unieważniania poprzedniego własnego działania jest motywowany przez SILNE POCZUCIE WINY. Nadużywanie alkoholu wywołuje z reguły kaca. Człowiek pijący alkohol przeżywa poczucie winy. Mając kaca karze siebie i zmniejsza własne poczucie winy.
Innym przykładem działania tego mechanizmu jest opisywane przez Laughlina zachowanie młodej mężatki, która przerwała ciążę. Wzbudziło to silne poczucie winy. Kobieta zaczęła w sposób przesadny manifestować swoje pragnienia posiadania dziecka. Wszystkim o tym mówiła i ciągle oglądała sklepy z ubraniami i urządzeniami do pielęgnacji niemowląt.
Kilkuletni chłopczyk zamknął kota w kurniku i zapomniał o tym. Wyjechał na wakacje i kot zginął z głodu. Po przyjeździe chłopczyk miewał „unieważniający” jego działanie sen, w którym powracał do domu, a w domu był żywy kot (Laughlin, 1970, s. 431 – 435).
Leave a reply