Charakterystyka typowych zachowań obronnych

Pojęcie mechanizmu obronnego wprowadził do psychologii i psychiatrii Freud i pierwszy scharakteryzował działanie kilku podstawowych mechanizmów obronnych: wypierania, sublimacji, reakcji upozorowanych.

Prawie każdy z wybitniejszych psychoanalityków wypowiadał się na temat mechanizmów obronnych, ale żaden nie dał ich precyzyjnego określenia. Piszący o mechanizmach obronnych podają najczęściej specyficzne sposoby reagowania, jakie składają się na poszczególne mechanizmy obronne, podają „sens” ich działania i zwykle konkretne przykłady ilustrujące działanie poszczególnych mechanizmów. Te opisy zastępują definicje.

Wyrażenie mechanizm obronny jest bardzo wieloznaczne i zarówno zwolennicy orientacji psychoanalitycznej, jak i inni autorzy, którzy zajmują się tą grupą zachowań jednostki, podają różne określenia i wyodrębniają różne ilości mechanizmów obronnych.

Mechanizmy obronne traktuje się jako jakieś „procesy” zachodzące w osobowości, jako „dynamizmy” lub „dynamiczne siły” działające w osobowości, jako złożone procesy rozwoju osobowości, jako określone strategie przystosowania.

Charakterystykę mechanizmów bronnych przedstawimy w oparciu o prace współczesnego amerykańskiego autora Laughlina. Laughlin jest psychiatrą i psychologiem. Przedstawił najobszerniejszą jak dotąd charakterystykę mechanizmów obronnych. Ponieważ jest psychiatrą i psychologiem – praktykiem, daje dużo opisów wziętych z życia, z własnej praktyki lekarskiej.

Laughlin charakteryzuje mechanizmy obronne w dwu książkach: w wydanej w 1963 roku pracy pt. Mental Mechanismus i w opublikowanej w 1970 roku książce pt. The Ego and i’ts Defence. W pierwszej z tych książek omawia szczegółowo mechanizmy obronne wypierania, sublimacji, identyfikacji, inwersji, kompensacji oraz restytucji. W drugiej książce obok tych sześciu mechanizmów opisuje czterdzieści dwa inne mechanizmy obronne oraz trzy złożone kombinacje różnych obronnych mechanizmów.