Reakcja hipoglikemiczna

LNSH, zdarzające się u ludzi zdrowych, bywają wywołane różnymi przyczynami. Jedną z nich są posiłki, na które składają się głównie węglowodany łatwo wchłaniające się, a więc słodycze, silnie osłodzona herbata, konfitury. Po ich spożyciu następuje szybki (zwykle w przeciągu 30-40 minut) wzrost poziomu cukru we krwi, co nie daje zresztą żadnych uchwytnych objawów. Natomiast dochodzi z kolei, po osiągnięciu wartości wysokich – co na wykresie ilustrującym zachowanie się cukru we krwi nazywane bywa „szczytem krzywej” – do spadku zawartości cukru we krwi. Jest to reakcja w pełni prawidłowa, tyle że u niektórych osób spadek ten jest stosunkowo znaczny, zbyt głęboki, tak że poziom cukru może wynieść zaledwie ok. 60 mg°/o. I wtedy właśnie występują objawy charakterystyczne dla hipoglikemii. Czasem stany niedocukrzenia pojawiają się w przypadku długiego pozostawania na czczo, długiego – gdyż u ludzi zdrowych skłonnych do lekkich stanów hipoglikemicznych, poziom cukru we krwi rano, po przebudzeniu się, jest z reguły prawidłowy. Dopiero powstrzymanie się od posiłku przez godzinę, a zwłaszcza przez kilka godzin, doprowadza nieraz do hipoglikemii.

Nie tylko jednak dieta i pory przyjmowania posiłków oraz przerwy między nimi mają znaczenie. Czasem, jak już o tym wspomniano, reakcję hipoglikemiczną wyzwala stan emocjonalnego napięcia, stąd też nazwa tej reakcji: hipoglikemia emocjonalna. Jej przyczyną bywa, u niektórych osób, np. lęk przed egzaminem, bądź strach przeżywany nawet przed drobnym zabiegiem diagnostycznym, np. przed nakłuciem lędźwiowym (M. Jarosz, 1970). Hipoglikemia, jeżeli w ogóle do niej dochodzi, nie rozwija się natychmiast z chwilą „wejścia” w sytuację stressową. Poziom ten zwykle najpierw wzrasta, rzadko zresztą osiągając wartości wysokie, a następnie dopiero zaczyna opadać, co może doprowadzić do typowych objawów LNSH, z drżeniem rąk, poceniem się, niepokojem i pogłębiającym się znużeniem.