Wyrażenie „potrzeba psychiczna” jest wieloznaczne. Niektórzy współcześni lekarze/ psychologowie, etolodzy, socjolodzy używają go zamiennie z wyrażeniem popęd i instynkt. Najprostsze określenie potrzeby psychicznej, z jakim się spotykamy, to określenie jej jako stanu napięcia domagającego się rozładowania. W podobny sposób definiuje potrzebę Cameron – jako stan niestabilnej lub zaburzonej równowagi w zachowaniu się organizmu, przejawiający się zwykle jako nasilająca lub przedłużająca czynność i napięcie (cyt. za Obuchowskim, Obuchowski, 1972, s. 96).
Większość współczesnych psychologów uważa potrzeby psychiczne i popędy za siły nadające naszemu zachowaniu energię i kierunek. Za siły, które pobudzają człowieka do SZUKANIA określonych grup bodźców i obiektów. Kontakt z tymi obiektami zmniejsza stan napięcia, mobilizację organizmu i „zaspokaja” potrzebę.
Tak np. kontakt z jedzeniem zaspokaja potrzebę głodu, kontakt z innymi ludźmi – potrzebę stowarzyszania, kontakt z publicznością – potrzebę ekshibicjonizmu. Stan napięcia domagający się rozładowania, stan mobilizacji organizmu, który pobudza do szukania określonych obiektów, przejawia się zwykle jako wzrost ogólnej czujności, wyostrzenie percepcji na określone bodźce, ukierunkowanie na te bodźce pracy wyobraźni, przyśpieszenie przemiany materii, wzrost napięcia mięśni, wzrost ogólnej mobilizacji organizmu wyrażający się między innymi we wzroście sekrecji niektó, rych gruczołów, przyśpieszeniu pracy serca, oddychania.
Wzrostowi mobilizacji organizmu może towarzyszyć przyjemny stan ogólnego pobudzenia, ale silne napięcie dłużej nie zaspokajanej potrzeby powoduje zwykle nieprzyjemne stany złości, drażliwości, wzrostu bliżej nie określonego niepokoju, wzrostu nieukierunkowanej aktywności, czasami depresji i przygnębienia.
Leave a reply