Wyprowadzając pojęcie autopsychoterapii z pojęcia psychoterapii, możemy określić autopsychoterapię jako ŚWIADOME I CELOWE STOSOWANIE OKREŚLONYCH ŚRODKÓW PSYCHICZNYCH WOBEC SAMEGO SIEBIE W CELU WYWOŁANIA WE WŁASNEJ OSOBOWOŚCI OKREŚLONYCH POZYTYWNYCH ZMIAN.
Dla celów autopsychoterapii można stosować wiele ze środków psychoterapii odpowiednio zmodyfikowanych. Tak np. sugestię zastępujemy autosugestią, rozmowę i perswazję wewnętrznym dialogiem i rozmyślaniem, wspólne z terapeutą analizowanie faktów z własnego życia samoanalizą, doborem odpowiedniej „wyjaśniającej” lektury. Uczenie się sugerowanych przez terapeutę technik relaksacyjnych możemy zastąpić uprawianiem medytacji, treningiem autogennym, jogą.
Prawie każdy człowiek stosuje, nawet nie zdając sobie z tego jasno sprawy, różne zabiegi, które są swoistymi formami autopsychoterapii. Mają one na celu poprawienie samopoczucia, zmniejszenie napięcia psychicznego, poprawienie mniemania o sobie, usprawnienie własnego działania. Wiele wskazań autopsychoterapeutycznych możemy znaleźć w pismach filozofów, moralistów i wybitnych ludzi mających duże osiągnięcia życiowe.
Pitagoras, Platon, Epiktet zalecają uprawianie codziennej samokontroli i analizy własnego postępowania. Stoicy i epikurejczycy zalecają ograniczanie własnych potrzeb i nadmiaru obowiązków. Kant, Schopenhauer radzą spisywać i analizować własne lęki. Sokrates, Epiktet, eremici każą znosić celowe deprywacje, narażać się świadomie przez pewien czas na głód, pragnienie, wysiłek fizyczny, zimno, niebezpieczeństwo po to, aby lepiej sterować własnymi potrzebami psychicznymi i zdobywać większą odporność psychiczną.
Leave a reply