Kompleks Edypa
Blum nazywa kompleksem Edypa miłość dziecka – chłopca do matki oraz nieświadomą nienawiść do ojca. Zdaniem Bluma więź chłopca z matką w tym okresie życia jest zabarwiona nieświadomymi, silnymi pragnieniami seksualnymi. Chłopiec pragnie usunąć ojca, jako przeszkodę stojącą (zdaniem dziecka) na drodze do zaspokojenia tych impulsów. Chłopiec przeżywa fantazje, w których znajduje się na miejscu ojca – rywala. Przeżywa pragnenia, aby znaleźć się na miejscu ojca. Tego rodzaju pragnienia i fantazje bywają nazwane POZYTYWNYM kompleksem Edypa. Wyróżnia się także NEGATYWNY kompleks Edypa, w którym miłość ojca zajmuje dominujące miejsce, a nienawidzi się matki, która w tym wypadku odczuwana jest jako element przeszkadzający. Powstaniu kompleksu Edypa sprzyjają następujące przeżycia i okoliczności wychowania dziecka:
dalej