Przypuśćmy, że obserwujemy czyjeś zachowanie, rozmawiamy z nim i stwierdzamy, że występują w jego zachowaniu objawy potrzeby dominowania, ekshibicjonizmu, pragnienia współzawodnictwa ze wszystkimi i we wszystkim oraz jakaś niecierpliwość.
Jeżeli pracujemy w oparciu o model osobowości Murraya, to zidentyfikujemy u badanego potrzebę wyczynu i cechę osobowości określoną jako pobudliwość emocjonalną. Ale jeżeli znamy także model osobowości, jaki proponują psychoanalitycy, to opisany tu zespół cech zidentyfikujemy jako tak zwany CHARAKTER FALLICZNY.
Stawiając komuś diagnozę, że ma charakter falliczny, możemy wnioskować, że ma także i inne cechy składające się na ten charakter, np. kompleks Edypa wyrażający się między innymi w niechęci i nienawiści do wszystkiego, co reprezentuje władzę, autorytet, dyscyplinę. Zatem stawiając diagnozę w oparciu o te dwa modele: Murraya i psychoanalityczny, możemy powiedzieć znacznie więcej o osobowości człowieka, o jego przyszłym zachowaniu i możemy łatwiej jego zachowanie przewidzieć.
Znajomość różnych modeli osobowości ułatwia nie tylko diagnozę rozumianą jako OCENĘ i MIERZENIE, ale umożliwia i ułatwia dokonywanie trzeciej formy diagnozy psychologicznej, jaką jest ROZUMIENIE.
Diagnoza psychologiczna, diagnoza osobowości zwana ROZUMIENIEM polega na podaniu prawdopodobnych RACJI, POWODÓW, dla których ktoś ma takie, a nie inne cechy osobowości, takie, a nie inne symptomy zachowania.
Wracając do naszego przykładu z diagnozą charakteru falliicznego wiemy, że u jego genezy leży nadmierne przywiązanie do matki, rozpieszczenie, zbyt surowa dyscyplina ze strony ojca. Także pewne predyspozycje fizjologiczne, jak zwiększona wrażliwość organów zmysłowych i pewna labilność układu nerwowego.
Leave a reply