Opór przejawia się w ten sposób, że osoba ćwicząca bądź nie czuje mimo systematycznego powtarzania ćwiczeń wrażeń ciężkości czy ciepła lub odczuwa wrażenia inne, np. zamiast wrażenia ciężkości wrażenia zimna.
Niekiedy osoby takie ujawniają w czasie treningu reakcje wewnętrznej paniki, wyrażającej się w lęku, niepokoju, niespokojnym biciu serca, drżeniu ciała, poceniu się, nudnościach, rozproszeniu uwagi (S c h u 11 z, 1960, s. 164- 167).
Treningowi autogennemu przeszkadza także pragnienie wywołania za pomocą woli określonych zmian organizmu, np. wrażenia ciężkości czy ciepła. Człowiek w czasie treningu powinien być BIERNY. Ma koncentrować się tylko na wrażeniach i sugestiach. Trzeba eliminować w czasie treningu wszelkie pragnienia uzyskania odprężenia.
Kłopoty w treningu autogennym mogą również sprawiać anomalie w napięciu spoczynkowym mięśni. Może ono być tak duże, że uniemożliwia osiąganie wyraźnych stanów odprężenia. Pomóc tu mogą specjalne mięśniowe ćwiczenia rozluźniające.
Rozluźnieniu mięśni może pomóc, według Schultza, stosowanie hydroterapii, zwłaszcza kąpiele w ciepłej wodzie, które działają odprężają- co. Ćwiczącemu może nie udawać się wywoływanie u siebie wrażeń cięż kości na skutek zaburzeń wazomotorycznych jego organizmu. Przeszkody te mogą występować jako silne bóle głowy w czasie treningu.
Przy ćwiczeniach treningu autogennego występują niekiedy trudności w uzyskiwaniu wrażeń chłodnego czoła. W ogóle wrażenia „chłodnego czoła” jest dość trudno wywołać. Są osoby, u których można je wywołać tylko w pozycji leżącej. Tym, którzy mają szczególne trudności, radzi Schultz działać w początkowych ćwiczeniach jakimiś fizycznymi bodźca» mi na czoło, które wspomagałyby występowanie wrażeń chłodu: przetrzeć czoło wodą kolońską, dotknąć czymś mokrym, wystawić na działanie jakiegoś lekkiego strumienia chłodnego powietrza. Osoby skłonne do migreny odczuwają zazwyczaj w początkowych okresach ćwiczeń bóle głowy.
Leave a reply