Przedstawione powyżej zmiany sposobu zachowania, ukazujące tego samego człowieka jakby w dwóch różnych postaciach, przypominają fantastyczną opowieść Edgara Poego o Williamie Wilsonie. Bohater Poego to wszak dwie krańcowe różne sylwetki psychiczne, dwie krańcowo różne osobowości, Temat ten, wdzięczny dla opowieści niezwykłych, pociągnął również R. L. Stevenso- na, dla którego William Wilson stał się pierwowzorem dra Jekylla i Mr Haydego.
To prównanie zmian zachodzących u człowieka, który miewa LNSH, do „zmieniającego się oblicza psychicznego” Williama Wilsona, nie jest może pozbawione podstaw. Niekiedy ten sam człowiek, który doznaje lekkich napadowych stanów hipoglike- micznych, z godziny na godzinę, lub w krótszym czasie, zmienia się w sposób zaskakujący. Spokój i dobry nastrój, rzeczowość i cierpliwość ustępują miejsca przykremu napięciu emocjonalnemu, drażliwemu przygnębieniu i skłonności do nieprzemyślanych, impulsywnych działań. Nie są to przypadki zbyt częste, ale taki obraz przybierają czasem napadowe stany hipoglikemiczne. Nasuwa się więc sugestia, żeby tego rodzaju przypadki lekkiej napadowej hipoglikemii nazwać zespołem Williama Wilsona, lub ewentualnie – dra Jekylla i Mr Hydego. Istnieje zespół Pick- wicka (tak zresztą, jak i zespół Miinchhausena), dlaczegóż nie ubarwić fachowych opisów imionami innych bohaterów opo- wieści niezwykłych. W każdym razie, jakiej by nie nadać nazwy temu zespołowi, tj. występowaniu LNSH z opisanymi powyżej zmianami zachowania, słowo „zespół” nie wskazuje na żadną chorobę. Wielokrotnie podkreślano, że lekkie napadowe stany hipo- glikemiczne, choć mogą być przejawem choroby, występują również u ludzi zdrowych.
Dotychczasowe uwagi dotyczyły lekkich stanów hipogli- kemicznych. Niekiedy jednak przebiegają one burzliwie i świadczą o głębokim niedocukrzeniu, co skłania do podejrzewania podłoża chorobowego. Stany niedocukrzenia o ostrym przebiegu i cechach stanu pomrocznego lub zakłóceń świadomości o innym obrazie, bywają czasem spowodowane przedawkowaniem insuliny u osób chorych na cukrzycę. Te, rzadkie zresztą, przypadki hipoglikemii przebiegające w postaci wyraźnych zaburzeń stanu psychicznego bywają bezpośrednią przyczyną działań gwałtownych, napadów na przypadkowo. spotkane osoby, kradzieży, usiłowań zabójstwa, prób samobójczych, podpaleń, fałszywych alarmów o pożarze itd. (D. Adlersberg i H. Dolger, 1939: J. Wilder, 1943: H. L. Oleck, 1953). Między innymi D. Hill i W. Sur- gant (1943) z Maudsley Hospital w Londynie, opisali przypadek zabójstwa popełnionego przez mężczyznę w stanie hipoglikemii przebiegającej wśród objawów zaburzeń świadomości. G. Moh- nike (1947) zebrał przypadki napadowych stanów hipoglikemicz- nych – u chorych na cukrzycę leczonych insuliną – w trakcie których chorzy, wykazując przymglenie świadomości, dopuszczali się obraźliwych zaczepek, popełniali czyny ekshibicjonistyczne oraz dokonywali drobnych kradzieży. „Kryminologia patologicznej hipoglikemii” to już jednak zagadnienie, które wykracza poza zakres tej książki.
Leave a reply