Category Medycyna

Jeżeli rozluźnienie mięśni i odprężenie organizmu jest głębokie, obejmujące cały organizm, to stan ten podobny jest do stanu, w jakim znajduje się człowiek tuż przed zaśnięciem. Na określenie tak głębokiego stanu odprężenia używa Schultz wyrażenia „zatopienie się”, „zapadnięcie” (Versenkung) (Schultz, 1960, s. 45 – 47).

W pracach autorów operujących pojęciami psychoanalitycznej teorii osobowości spotyka się różne objawy „słabości Ego”. Blum wymienia jako objawy słabego Ego: brak poczucia rzeczywistości, słabe odróżnianie siebie od nie-siebie, nierealistyczne spostrzeganie świata, bądź to w postaci mglistej, globalnej, bądź jako to, co dostarcza zaspokojenia głodu lub jest źródłem przykrości i frustracji.

Na właściwości silnego Ego składają się, zdaniem Bluma, następujące cechy: dobrze rozwinięte poczucie rzeczywistości, polegające między innymi na zdawaniu sobie sprawy z konsekwencji własnych zachowań i na realistycznym spostrzeganiu rzeczywistości.

Laughlin określa ,,unieważnianie” jako mechanizm psychiczny, w którym jednostka, nie zdając sobie z tego sprawy, ODWOŁUJE W SPOSÓB SYMBOLICZNY, KASUJE, UNIEWAŻNIA jakieś własne działanie, myśl, pragnienie, takie, które jest dla niej nie do przyjęcia, budzi lęk, odrazę, obniża własny prestiż (Laughlin, 1970, s. 428).

Główne pragnienie tej potrzeby to doznawanie przyjemnych wrażeń zmysłowych. Osoby o silnej potrzebie cechuje: wrażliwość, zmysłowość, dobry smak wrażliwość na estetyczny wygląd ludzi i rzeczy.

Ćwiczenia powinny odbywać się w cichym pomieszczeniu, takim, w którym nikt nie przeszkadza i nie jest się narażonym na nagły dzwonek telefonu, jakiś hałas lub wejście jakiejś osoby.

IDENTYFIKACJA. Laughlin określa identyfikację jako mechanizm obronny polegający na tym, że dziecko czy człowiek dorosły zachowuje się w mniejszym lub większym stopniu tak, jakby był kimś innym. Upodobnianie się w zachowaniu do kogoś innego może obejmować różne obszary i reakcje zachowania. Może to być przyjmowanie za swoje cudzych myśli, poglądów, postaw, sposobów ekspresji uczuć, właściwości charakteru (Laughlin, 1963, s. 120).

Potrzeba wyczynu jest to tendencja do robienia czegoś tak szybko i tak dobrze, jak tylko jest możliwe. Do robienia czegoś trudnego, przezwyciężania przeszkód w celu osiągnięcia wysokiego poziomu, czynności przewyższania samego siebie i innych, zwiększania szacunku dla siebie poprzez rozwijanie własnych możliwości.

Innym również nieostrym kryterium, które można wykorzystać dla oceny działamy mechanizmów obronnych, jest odpowiedź na pytanie: czy mechanizmy obronne pomagają, czy przeszkadzają rozwiązywać stojące przed określonym człowiekiem zadania życiowe. Czy pomagają, czy utrudniają przystosowanie się do różnych sytuacji życiowych: pracy, nauki, małżeństwa, znoszenia niepowodzeń.

Również popularnym modelem jest model osobowości proponowany jjrzez Murraya, znanego psychologa z Harvard University. Model ten pozwala na dobrą diagnozę 27 potrzeb psychicznych i 17 innych cech osobowości, takich jak wytrwałość, impulsywność, opanowanie, stałość i zmienność postępowania, energia i apatia.

Na typowys.obraz takiej reakcji składa się, jak pisze Kretschmer, wyjątkowa miękkość uczuciowa, delikatność, wrażliwość, subtelność, a z drugiej strony pewność siebie, ambicja, upór.

Jest to zdaniem Laughlina drugorzędny mechanizm, który polega na tym, że człowiek gwałtownie mobilizuje swoje psychiczne zasoby, przygotowując się na przeżywanie spodziewanych kryzysów i nagłych przykrych wypadków (Laughlin, 1970, s. 470).

Trzeci rodzaj postawy stosowanej w treningu autogennym to postawa leżąca. Schultz zaleca wygodne ułożenie się na łóżku lub kanapie, w ubraniu lub lżejszym okryciu. Tułów może być okryty do połowy kocem lub narzutą. Ważne jest, aby głowa spoczywała na jakimś pod wyższemu, np. na małej poduszce czy wałku, sprzyja to rozluźnieniu mięśni szyi. Oczy przymknięte. Ręce ułożone w łokciach pod kątem prostym. Ramiona odsunięte od tułowia pod kątem nieco mniejszym niż prosty. Palce dłoni swobodnie wyprostowane. Nogi wyciągnięte prosto, rozluźnione, całe ciało swobodnie rozluźnione, oczy przymknięte (S c h u 11 z, 1960, s. 13 – 18).