Daily Archives 22 listopada 2015

Murray dzieli wyodrębnione przez siebie potrzeby psychiczne na jawne i ukryte. Potrzeby jawne to takie, które przejawiają się w jawnym, zewnętrznym działaniu jednostki, zazwyczaj w reakcjach werbalnych, motorycznych i emocjonalnych. Potrzeby jawne przejawiają się w codziennym zachowaniu jednostki, które można obserwować, i nadają ton głównej aktywności życiowej. Możemy więc obserwować reakcje potrzeby wyczynu w życiu zawodowym lub reakcje agresywności w życiu rodzinnym czy w kontaktach na terenie pracy. Niekiedy silna potrzeba psychiczna znajduje sobie główny kanał w aktywności zawodowej człowieka, jak np. potrzeba ekshibicjonizmu w zawodzie aktora, piosenkarki, potrzeba wyczynu i agresywności w jakimś zawodowo uprawianym sporcie, np. boksie, zapasach.

Leczenie nie należy do problematyki tej książki, tak jak i patologia w znaczeniu klinicznym. A więc również postępowanie lecznicze w przypadkach nerwic o obrazie zespołu psychohipo- glikemicznego zostało pominięte. Ponieważ jednak wśród zdrowych niektórzy wykazują pewne cechy tego zespołu, trudno nie uwzględnić postępowania zapobiegawczego. Ogólnie ujmując, należy stosować dietę obfitującą w pokarmy białkowe przy równoczesnym ograniczeniu węglowodanów łatwo wchłaniających się. Te ostatnie, zwłaszcza słodycze zawierające dużo cukru, szczególnie nie powinny być przyjmowane na czczo lub po długiej przerwie od spożycia ostatniego posiłku. Jest to o tyle ważne, że spożycie cukru powoduje szybki wzrost jego poziomu we krwi a następnie wtórną hipoglikemię, co jest zjawiskiem fizjologicznym, ale – u człowieka nadmiernie skłonnego do reagowania odczynem hipoglikemicznym na różne czynniki – niewskazanym.

Człowiek wyćwiczony w praktyce relaksacji zróżnicowanej i uprawiający relaksację zróżnicowaną na co dzień umie rozluźniać się i przez to odpoczywać w czasie wykonywania swoich codziennych zajęć.

Niedojrzałość przejawia się również w snuciu nierealnych planów i w domaganiu się ich szybkiej realizacji. Osobnik emocjonalnie niedojrzały musi mieć natychmiast to czego pragnie, na- wo. I oczywiście nie poprzez łączenie w większe zespoły odrębnie uformowanych poglądów, postaw i motywów. Człowiek zyskuje, w toku rozwoju psychicznego, zdolność kontroli i kierowania własnym postępowaniem. Dochodzi do tego m. in. w następstwie wytworzenia się i ugruntowania jego obrazu świata i siebie, oraz w wyniku naśladowania skutecznych działań innych ludzi. Ważna rola przypada tu również nabywaniu umiejętności sprawnego działania mimo znacznego napięcia emocjonalnego, a także – uczeniu się powściągania swych reakcji emocjonalnych i wyrażania ich w sposób społecznie akceptowany. To zyskanie umiejętności modulowania reakcji emocjonalnych uzależnione jest z- kolei od szeregu czynników, a pośród nich od właściwości temperamentu, norm regulujących stosunki międzyosobowe w danym środowisku oraz od stopnia ich internalizacji. Rozwój mechanizmów kontroli postępuje również wraz z nabywąpiem i pogłębianiem umiejętności czekania na zaspokojenie niektórych potrzeb i rezygnowania z zamierzeń mniej istotnych, jeżeli odsuwają one człowieka od zasadniczych celów. I tu, jak poprzednio, dochodzą do głosu czynniki temperamentalne, a nadto poziom sprawności intelektualnej i zyskane dotąd doświadczenie, m. in. w zakresie pokonywania trudności wymagających długotrwałego ze- środkowania aktywności na określonym przedmiocie. Tak więc proces wytwarzania się mechanizmów kontroli jest nie tylko złożony, ale posiada wieloczynnikową genezę.