Category Medycyna

Laughlin określa regresję jako jeden z głównych mechanizmów obronnych, w którym jednostka COFA się, NAWRACA w swoich zachowaniach do WCZEŚNIEJSZYCH reakcji, odczuwanych przez nią jako bardziej przyjemne. Regresja powoduje zazwyczaj nawrót do zachowania bardziej zależnego, do zachowania zmierzającego do większej opieki i oparcia (Laughlin, 1970, s. 320 – 321).

Rdzeniem tego kompleksu są objawy przywiązywania szczególnej uwagi do czynności defekacyjnych, niewstrzemięźliwość, brudzenie, częste wypróżnianie się, biegunki. Kateksja defekacji i faeces wyraża się w specjalnym zainteresowaniu czynnościami defekacyjnymi – przecenianiu ich, wyrażaniu lęków z tym związanych, posługiwaniu się środkami medycznymi, tworzeniu z tym związanych specjalnych rytuałów.

Murray określa potrzebę jako hipotetyczną siłę o fizykochemicznej naturze, zlokalizowaną w mózgu, która organizuje percepcję, spostrzeganie, świadome dążenia i motorykę w taki sposób, żeby zmienić istniejącą, niezadowalającą sytuację (Murray, 1953, s. 123- 124).

Laughlin określa dysocjację jako mechanizm obronny, który polega na tym, że jednostka oddziela treść emocjonalną, afekt, uczucie związane z jakąś ideą, sytuacją, obiektem lub związkiem.

Dodatkowe uwagi na temat różnych technik relaksacji możemy znaleźć w piśmiennictwie polskim w książce prof. Romanowskiego omawiającej teorię i metody ćwiczeń relaksowo-koncentrujących (wydanej w roku 1973 przez PZWL), w książce T. Paska o jodze wydanej w roku 1970 przez PZWL.

Stymulowanie to, według Kretschmera, występuje u zwierząt, dzieci i osób o niedojrzałej osobowości reakcje udawania, pozorowania jakichś własnych stanów w celu uzyskania psychicznej korzyści lub uniknięcia przykrości.

Intelektualizacja jako mechanizm obronny polega na rozumowym analizowaniu uczuć, pragnień, zachowań własnych i cudzych, które budzą lęk i obniżają dobre mniemanie o sobie. Zajmowanie się drażliwym problemem na płaszczyźnie intelektualnej pozbawia ten problem przykrej emocjonalnej otoczki. Jednocześnie rozmawianie o problemie, myślenie o nim, analizowanie go jest jakąś formą kontaktu z nim bez odczuwania przykrych uczuć.

Wzrasta zaufanie do siebie. Obraz siebie staje się bardziej pozytywny. Następuje wzrost akceptacji siebie, a nawet akceptacji tego, że człowiek przeżywa stany lękowe. Następuje pogodzenie się z koniecznością przeżywania lęków. Konieczność ta nie jest już taka beznadziejna, bo na lęki znajduje się „sposób”.

Techniki tej można nauczyć się w czasie 2-3 seansów z terapeutą, z tym że oprócz ćwiczeń z instruktorem, trzeba ćwiczyć parę razy po 10 -15 minut dwa razy dziennie samemu. Trening techniki relaksacji Jacobsona w modyfikacji Morrisa obejmuje 39 ćwiczeń. Każde z ćwiczeń, każdy „krok” techniki trwa około 10 sekund. Między poszczególnymi ćwicżeniami robi się pauzy trwające od 10 do 15 sekund.

Laughlin określa racjonalizację jako mechanizm psychiczny, działający bez udziału świadomości, polegający na tym, że człowiek nie zdając sobie z tego sprawy PRZEKSZTAŁCA własne motywy, odczucia, pragnienia, które są dla niego nie do przyjęcia, odrażające, nie licujące z godnością – na motywy, uczucia, pragnienia, które może świadomie zaaprobować i tolerować, które są bardziej licujące z poczuciem własnej godności (Laughlin, 1970, s. 251).

Jednostka niedojrzała, źle przystosowana przeżywa często konflikty, wobec których jest bezradna. Szczególnie konflikty między dwiema występującymi jednocześnie wzajemnie sprzecznymi potrzebami czy pragnieniami. Konflikty między naciskami silnych potrzeb a moralnością jednostki, jej ideałami i konflikty między naciskami silnych potrzeb a ograniczeniami rzeczywistości.

Praktykowanie medytacji wprowadza organizm człowieka w dwa specyficzne stany psychofizjologiczne: w stan odprężenia, relaksu i w stan specyficznej wibracji. Wprowadzenie organizmu w stan głębokiego odprężenia – umożliwia znoszenie przykrych uczuć i znoszenie pojawiających się w świadomości myśli i wyobrażeń nasyconych lękami, urazami i stresami. Stan głębokiego relaksu umożliwia też przedarcie się do świadomości stłumionych i wypartych traumatycznych przeżyć i przez to rozładowanie starych urazów i stresów.

Przez ten mechanizm obronny rozumie Laughlin nieświadomie przebiegające procesy, w wyniku których jednostka degraduje i pomniejsza EMOCJONALNE znaczenie przeżytych kiedyś przez nią zdarzeń.